«Έχω γίνει εν αγνοία μου το τρίτο πρόσωπο σε σχέση» – Η Σοφία Μανωλάκου εξομολογείται αποκλειστικά στο YOU

Μπήκε στους «Παγιδευμένους» του ΑΝΤ1 για να φέρει… αναστάτωση στον γάμο του Νίκου και της Χρύσας, λέγοντας «ναι» σε έναν απαγορευμένο έρωτα, ενώ αυτή τη στιγμή κυοφορεί ένα παιδί αγνώστου πατρός… Η τηλεοπτική Δώρα, κατά κόσμον Σοφία Μανωλάκου, μιλάει στο YOU για τους έρωτες στη δική της ζωή, τα… δεκατέσσερα χρόνια φαγούρα με τον Σπύρο Σπαντίδα, τις εσωτερικές της αναζητήσεις και τη συνειδητή απόφαση να μην κάνει παιδί, αλλά και για τη οργή με αφορμή το πρόσφατο δυστύχημα στα Τέμπη.

Κουβαλάει μια αέρινη ομορφιά, την οποία πολλές φορές έχει… αμφισβητήσει. «Υπάρχουν μέρες που δεν μου αρέσει τίποτα, ακόμα και αν με βάψεις για φωτογράφιση», λέει χαρακτηριστικά. Αυτή ήταν μια καλή μέρα για φωτογραφίες και… συζήτηση πάντως, με πρώτο θέμα φυσικά τη σειρά του ΑΝΤ1 όπου συμμετέχει.

Από τον Γιώργο Κακογιάννη

Απόσπασμα από την συνέντευξη της Σοφίας Μανωλάκου στο νέο τεύχος του YOU

Πώς προέκυψε η πρόταση για τους «Παγιδευμένους»;

Με πήρε τηλέφωνο η σκηνοθέτιδα της σειράς, Βίκυ Μανώλη, και στη συνέχεια η casting director, Ηρώ Γάλλου, και μου εξήγησαν το ρόλο που είχαν σκεφτεί για μένα. Κάναμε δύο δοκιμαστικά και μπήκα μετά από κάποια επεισόδια -έτσι είναι και στο ξένο φορμάτ της σειράς ο ρόλος μου.

Πώς ένιωσες βρίσκοντας ουσιαστικά ένα «έτοιμο» καστ;

Πρέπει να σου πω ότι με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Παλιά με άγχωνε όταν έμπαινα σε μια «έτοιμη» δουλειά, σκεφτόμουν ότι θα βρω ανθρώπους που δουλεύουν σε έναν συγκεκριμένο ρυθμό και πώς εγώ θα ενταχθώ, αλλά πλέον μου αρέσει πολύ.

Στη σειρά γίνεσαι το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση. Στη ζωή σου έχεις βρεθεί σε αντίστοιχη θέση;

Έχω βρεθεί, εν αγνοία μου βέβαια. Έβγαινα με ένα παιδί και μετά από δύο εβδομάδες μου έστειλε μήνυμα λέγοντάς μου ότι: «Έχω πολλά χρόνια σχέση, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε». Δεν του απάντησα ποτέ, διέγραψα το μήνυμα και συνέχισα τη ζωή μου. (γελάει) Ευτυχώς ήταν μόνο δύο εβδομάδες, οπότε δεν πληγώθηκα τόσο.

Η ηρωίδα σου τελικά θα γεννήσει το παιδί που κυοφορεί; Θα έχει καλό τέλος ή θα… εξαφανιστεί;

Δεν ξέρω τι μπορώ να σου πω σχετικά με αυτό, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως δεν πεθαίνει, και ότι θα έχουμε ανατρεπτικές εξελίξεις στη συνέχεια… Επειδή δεν περνάει καλά με τον σύζυγό της, η Δώρα έχει βρει στα μάτια του Νίκου μια σανίδα σωτηρίας, ήταν ο πρώτος άντρας με τον οποίο επικοινωνούσαν ουσιαστικά και σαφώς είναι ερωτευμένη μαζί του -δυστυχώς ήταν και συγγενικό πρόσωπο.

Θυμάσαι κάποιο αστείο περιστατικό από τα γυρίσματα;

Τις περισσότερες σκηνές μου τις έχω με τον Σόλωνα Τσούνη, που υποδύεται τον Νίκο, και συνήθως βρισκόμαστε σε πάρκο. Θυμάμαι μια φορά λοιπόν που, πάνω στη λήψη, ξεκινούσε να γαβγίζει ένας σκύλος την ώρα ακριβώς που πηγαίναμε να μιλήσουμε. Όπως καταλαβαίνεις δεν μπορούσαμε να κάνουμε γύρισμα. (γελάει)

Παγιδευμένη σε σχέση έχεις νιώσει ποτέ;

Όχι σε σχέση, αλλά έχω νιώσει παγιδευμένη σε θέματα αυτογνωσίας, σκεφτόμουν ποια είμαι και πού πηγαίνω.

Πλέον έχεις λύσει αυτά τα θέματα; Ποια εσωτερική διαδικασία ακολούθησες;

Κάποια στιγμη άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου να μην είμαι τόσο κοινωνική, άλλαξα τις συνήθειές μου οπότε σκέφτηκα ότι κάτι δεν πάει καλά -χωρίς να μου συμβεί κάτι. Μάλλον άρχισα να ωριμάζω και να κάνω ερωτήματα στον εαυτό μου σχετικά με τι θέλω από τη ζωή μου. Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες, αλλά είμαι σε καλό δρόμο και έχω ξετυλίξει αυτό το κουβάρι κατά ένα 80%.

Το υπόλοιπο 20% τι περιλαμβάνει;

Το απρόβλεπτο του μέλλοντος, το οποίο δεν μπορώ να ορίσω. Θέλω ωστόσο να πατάω γερά στα πόδια μου, ώστε να χειριστώ ό,τι έρθει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Βέβαια διάλεξες μία δουλειά που έχει αβέβαιο μέλλον…

Γι’ αυτό πρέπει να πατάς στα πόδια σου δύο φορές πιο σταθερά, ώστε να εξισορροπείς το εργασιακό περιβάλλον. Γιατί αν είσαι ανασφαλής άνθρωπος και κάνεις μια ανασφαλή δουλειά, αυτό πολλαπλασιάζεται.

Βλέπω μια εντυπωσιακή γυναίκα, αλλά στον εαυτό σου έβρισκες ατέλειες;

Εννοείται, είναι πρωινά που ξυπνάω και δεν αισθάνομαι καλά, δεν μου αρέσει τίποτα. Ξέρεις πώς είναι; Σαν να κάθεσαι στο σαλόνι και να κοιτάς έξω από το παράθυρο, αλλά το τζαμί έχει σκόνη και νερά -άρα οτιδήποτε υπάρχει έξω το βλέπεις έτσι. Πρέπει να καθαρίσεις το τζάμι για να δεις τα πράγματα όπως είναι.

Πώς ηρεμείς τον εαυτό σου και βλέπεις πιο καθαρά την κατάσταση;

Πιο μικρή συγχυζόμουν και άφηνα όλο αυτό να με παρασύρει, με έπιανε στενοχώρια και ηττοπάθεια τις κακές μέρες. Τώρα πλέον δεν ταράζομαι και δεν τα βάζω κάτω τόσο εύκολα, καταλαβαίνω πως αυτές οι μέρες θα περάσουνε και μέχρι τότε προσπαθώ να τις διαχειριστώ ψύχραιμα.

Στην αρχή, αν δεν πετύχαινες σε κάποια ακρόαση, σκεφτόσουν ότι δεν σου ταιριάζει αυτό το επάγγελμα;

Όχι, αγαπάω πολύ αυτό που κάνω και καταλαβαίνω ότι ακόμα και οι αποτυχίες έρχονται για κάποιο λόγο. Όταν δεν πετυχαίνεις σε μία ακρόαση, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αξίζεις, απλά τους ταίριαξε περισσότερο κάποια άλλη. Ασχέτως από την κρίση των άλλων πάντως, εγώ θέλω να εξελίσσομαι σαν άνθρωπος και αυτός είναι ο κυριότερος στόχος μου.

Τι σε χαλαρώνει και τι σε ανεβάζει;

Δεν αγαπώ πολύ τη γuμναστική, αλλά στην καραντίνα ανακάλυψα πόσο πολύ με βοηθάει το περπάτημα. Έρχεσαι σε επαφή με τη Γη, εισπνέεις περισσότερο οξυγόνο, είναι μια κινητήριος δύναμη και σου δίνει πολλά περισσότερα απ’ το να κάθεσαι στον καναπέ.

Άλλαξαν πράγματα στη ζωή σου μετά την καραντίνα;

Πάρα πολλά, ήρθα πιο κοντά με το «μέσα» μου. Παρότι δούλευα, η καραντίνα με ταρακούνησε και με έκανε να ξεχωρίσω τι θέλω πραγματικά: Να είμαι ήρεμη και να κρατάω το τιμόνι της ζωής μου. Πολλές φορές άφηνα την καθημερινότητα να με παρασύρει, τώρα θα πω την άποψή μου και θα τοποθετηθώ ενεργά.

Με τα κοινά έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς;

Ο πατέρας μου ήταν αντιδήμαρχος Λακωνίας για τρεις τετραετίες. Είμαι βαθιά πολιτικοποιημένη, όχι κομματικοποιημένη και δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιο κόμμα που εκπροσωπεί πλήρως τη δική μου ιδεολογία. Θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με τα κοινά, αλλά έχω έναν μικρό δισταγμό, γιατί βλέπω ότι πολλοί ξεκινούν με αγνές προθέσεις και στην πορεία διαφθείρονται. Από την άλλη δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με την πολιτική για να προσφέρουμε στο κοινό καλό, μπορούμε να προσφέρουμε και με απλές κινήσεις, παραχωρώντας τη θέση μας στα Μέσα σε έναν άνθρωπο που έχει ανάγκη, όταν ανακυκλώνουμε ή όταν σταματάμε στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί. Πάντως είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόση οργή.

Αυτή η οργή οφείλεται στο πρόσφατο δυστύχημα στα Τέμπη, έτσι;

Ναι, νομίζω ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, όταν φτάσαμε να χάνουμε ανθρώπους από πολιτική απερισκεψία, επειδή δεν πήραν στα σοβαρά θέσεις τόσο επίμαχες. Πάντα έλεγα ότι οι άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους τις ζωές των άλλων, πρέπει να παίρνουν πολύ σοβαρά τη δουλειά τους, πόσο μάλλον οι πολιτικοί που έχουν τις ζωές όλων μας. Πλέον νιώθω μόνο οργή.

Χρησιμοποιούσες το τρένο;

Ναι με αυτό ταξίδευα όλο το χειμώνα, μέχρι πρόσφατα που έπαιζα στο ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας. Φυσικά υπήρχαν προβλήματα, και τα βλέπαμε, θυμάμαι χαρακτηριστικά μια κοπέλα που φώναζε: «Θα χάσω τη δουλειά μου γιατί κάθε φορά αργεί το τρένο. Τι θα γίνει;». Και μετά από 2 εβδομάδες έγινε το δυστύχημα… Πιστεύω ότι ο κόσμος ξέρει τις αδυναμίες, όπως και οι εργαζόμενοι που είχαν στείλει επιστολές. Τι να λέμε τώρα; Ήταν θέμα χρόνου να γίνει το κακό.

Σκέφτηκες ότι θα μπορούσες να είσαι κι εσύ εκεί;

Εννοείται, βλέπουμε ότι εν δυνάμει ο καθένας μας κινδυνεύει και από τύχη ζούμε στην Ελλάδα τελικά. Είναι τρομερό.

Πώς αντέδρασες τις πρώτες μέρες, όταν άκουσες για το δυστύχημα;

Σαφώς στενοχωρήθηκα, έκλεισα την τηλεόραση γιατί δεν άντεχα να το βλέπω. Ακόμα δεν αντέχω να ακούσω τις συνομιλίες που έχουν βγει, ούτε όσα λένε οι οικογένειες. Καθώς περνάνε οι μέρες, η οργή γίνεται εντονότερη, γιατί βλέπω τους χειρισμούς που γίνονται και αυτό με εξοργίζει περισσότερο. Βλέπεις ότι αυτά τα προβλήματα θα μπορούσαν να λυθούν μέσα σε λίγους μήνες, αλλά 20 χρόνια δεν έγινε τίποτα. Και δεν είναι ένα πρόσωπο ή μια κυβέρνηση. Είναι όσοι έχουν περάσει μέχρι τώρα.

Ο μεγάλος μας ποιητής, Νικηφόρος Βρεττάκος, ήταν αδερφός της γιαγιάς σου. Πώς τον θυμάσαι;

Επειδή ήμουνα μικρή δεν ήξερα την αξία του ως καλλιτέχνη. Πιστεύω άλλωστε πως έναν ποιητή τον γνωρίζεις μέσα από το έργο του. Τον θυμάμαι σαν παππού, που με έπαιρνε αγκαλιά και πιο έντονα το τελευταίο καλοκαίρι, που «έφυγε». Ήταν πολύ γλυκός άνθρωπος και επειδή τους έζησα μαζί με τη γιαγιά μου, έμοιαζαν πολύ -ήταν τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια και πιο κοντά ηλικιακά.

Μιλάμε για μια γενιά που έζησε πολέμους. Ποια πιστεύεις ότι θα ήταν η άποψή τους για όλα αυτά που ζούμε σήμερα;

Είχαν πάρει θέση, ήταν πολιτικοποιημένοι και, κατά ένα βαθμό κομματικοποιημένοι, έδειξαν την ιδεολογία τους. Νομίζω ότι θα επαναστατούσαν με τον δικό τους τρόπο και μέσα από την παιδεία τους. Όλοι οι ποιητές και οι καλλιτέχνες εκείνης της γενιάς, θεωρώ ότι θα έμπαιναν μπροστάρηδες.

Άρα πώς ένιωσες βλέποντας τις φωτογραφίες των καλλιτεχνών από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις, στις οποίες γελούσαν;

Είναι αστείο να μιλάμε γι’ αυτό μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο γεγονός. Ας εστιάσουμε στο δάσος και στο πραγματικό πρόβλημα, και ας αφήσουμε το… κλαδάκι. Το ότι έβγαλαν μια φωτογραφία, δεν αναιρεί ότι σηκώθηκαν από τον καναπέ τους και βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να διαμαρτυρηθούν. Για μένα είναι σημαντική πράξη και δεν έχει καμία σημασία αν χαμογελούσαν ή αν έκλαιγαν.

Προηγήθηκε και άλλο ένα μεγάλο κύμα με πορείες καλλιτεχνών, που αφορούσε την υποβάθμιση των πτυχίων από δραματικές σχολές, μέσα από Προεδρικό Διάταγμα της κυβέρνησης. Ποια είναι η άποψή σου πάνω σε αυτό;

Ότι μας είχαν ήδη στην άκρη του γκρεμού και ξαφνικά μας έδωσαν μια κλοτσιά. Αυτό έγινε. Έχω την αίσθηση ότι το έκαναν χωρίς κανέναν δισταγμό κιόλας, δεν τους νοιάζει καν η άποψή μας και δεν πιστεύω ότι περίμεναν τέτοια αντίδραση. Το θεωρώ απαράδεκτο. Πάντα ήμασταν παραγκωνισμένοι, απλά τώρα γίνεται και με τη βούλα.

Μέχρι σήμερα ήσουν τυχερή στις δουλειές σου;

Γενικά ναι, αν και έχω βρεθεί σε συνεργασίες που δεν ήταν τόσο καλές. Ίσως κι εγώ θα μπορούσα να τις χειριστώ διαφορετικά, να μην είχα δώσει χώρο και αξία σε ανθρώπους που με ενοχλούσαν.

Θεωρείς ότι σε προστάτευσε το γεγονός ότι έχεις σχέση με ηθοποιό;

Δεν ξέρω, μπορεί να έπαιξε και αυτό ρόλο, ότι ο Σπύρος είναι πολλά χρόνια στο χώρο και τον γνωρίζουν. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να ξέρω πώς σκέφτονται τα διεστραμμένα μυαλά και πώς στοχοποιούν τα θύματά τους.

Αυτά τα 14 χρόνια που κλείνετε μαζί είναι δύο φορές τα… εφτά χρόνια της φαγούρας ή μετά τα εφτά ηρέμησε η κατάσταση;

(γελάει) Αλλάζει μορφή η σχέση, δεν υπάρχει το πρώτο πάθος σίγουρα, αλλά αν περνάς καλά στην καθημερινότητά σου και οδεύεις προς τον ίδιο δρόμο, όλα πάνε καλά.

Στο παρελθόν έχεις δηλώσει ότι είναι συνειδητή απόφασή σας να μην παντρευτείτε. Περνώντας τα χρόνια έχετε συζητήσει πάλι το συγκεκριμένο θέμα;

Καθώς περνάνε τα χρόνια απομακρύνεται ακόμα πιο πολύ. (γέλια) Δεν είμαι των τύπων, με νοιάζει η ουσία των πραγμάτων και πόσο είσαι πραγματικά δίπλα στον άλλον, όχι πώς μας βλέπει ο νόμος.

Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια θα ήθελες ένα παιδί;

Όχι, και το λέω πολύ συνειδητά. Έχω ανίψια και βαφτιστήρια που αγαπάω πολύ, τώρα γέννησε η καλύτερή μου φίλη και νιώθω ότι έχουμε ένα μωρό στην οικογένεια. Αλλά με αγχώνει πολύ να πάρω την ευθύνη μιας ζωής σε αυτή την κοινωνία που ζούμε και δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσω να κάνω έναν ευτυχισμένο και σωστό άνθρωπο.

Το μέλλον τι έχει για σένα;

Δεν βάζω στόχους συγκεκριμένους, απλώς ακολουθώ τη ζωή και θέλω να εξελίσσομαι.

Θεατρικά ετοιμάζεις κάτι;

Δεν ξέρω αν μπορώ να το ανακοινώσω ακόμα, γιατί δεν έχουν πέσει υπογραφές αλλά γίνονται συζητήσεις για μία καλοκαιρινή περιοδεία με καινούριο έργο από το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης.

Περισσότερα στο νέο τεύχος του YOU που κυκλοφορεί σήμερα, Τετάρτη 22/3, σε όλα τα περίπτερα μόνο με 1,50 ευρώ

Το διαβάσαμε εδώ