Πιο συστατικό σταματα την εξάπλωση του καρκίνου; Η ένωση ρεσβερατρόλη είναι μια φυσική ουσία, φυτοχημικό της κατηγορίας των φυτοαλεξινών (phytoalexins). Πρόκειται για μία φαινόλη που παράγεται φυσικά …
Διαβάστε περισσότερα...
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ...
Πιο συστατικό σταματα την εξάπλωση του καρκίνου;
Η ένωση ρεσβερατρόλη είναι μια φυσική ουσία, φυτοχημικό της κατηγορίας των φυτοαλεξινών (phytoalexins).
Πρόκειται για μία φαινόλη που παράγεται φυσικά από διάφορα φυτά σαν αμυντικός μηχανισμός. Η RVT, όπως και άλλες πολυφαινόλες (φλαβόνες, ισοφλαβόνες, κ.λπ.), προστατεύει τα φυτά από εξωτερικούς εχθρούς (έντομα, μύκητες), επιβλαβείς οξειδώσεις και χαμηλές θερμοκρασίες (γι αυτό και βρίσκεται σε υψηλότερες συγκεντρώσεις σε σταφύλια ψυχρών περιοχών)
Φυσικές πηγές της;
Πολλά από τα αντιοξειδωτικά είναι συνήθως εύκολο να τα αναγνωρίσουμε από το χαρακτηριστικό τους χρώμα, όπως το βαθύ κόκκινο χρώμα των κερασιών και της τομάτας, το πορτοκαλί του καρότου, το κίτρινο του καλαμποκιού, το μπλε-μωβ των blueberries, των μούρων και των σταφυλιών.
Η RVT βρίσκεται κυρίως σε υψηλές συγκεντρώσεις
1. στη φλούδα (skin) των σταφυλιών και ιδιαίτερα των κόκκινων σταφυλιών. Η περιεκτικότητα ρεσβερατρόλης στα σταφύλια επηρεάζεται από την ποικιλία και την εποχικότητά τους, ενώ την περιεκτικότητά τους στο κρασί επηρεάζει και ο τρόπος παρασκευής.
2. στα φύλλα ευκαλύπτου και ελάτου,
3. στους ξηρούς καρπούς,
4. στα μούρα (mulberries, blueberries, cranberries, bilberries) και σε μικρότερες ποσότητες έχει βρεθεί σε 70 ακόμη φυτικά προϊόντα.
Η περιεκτικότητα των φρέσκων στη φλούδα των κόκκινων σταφυλιών σε RVT είναι 50-100 μg/g, ενώ στο κόκκινο κρασί μπορεί να βρεθεί σε συγκεντρώσεις 1,5-3 mg/L. Το λευκό κρασί περιέχει RVT, αλλά σε μικρότερες ποσότητες, γιατί η ζύμωση του κρασιού διεξάγεται μετά την απομάκρυνση των φλουδιών των σταφυλιών.
Μηχανισμός δράσης
Με την αντιοξειδωτική της δράση που οφείλεται στη χημική της δομή, προστατεύει το φυτό από οξυγονούχες ελεύθερες ρίζες, οξειδωτικές ενώσεις (π.χ. Η2Ο2) που μέσω του μεταβολισμού προκαλούν οξειδωτικές βλάβες στον οργανισμό.
Το οξειδωτικό στρες, δηλαδή η αυξημένη συγκέντρωση ελεύθερων ριζών, προκαλεί βλάβες στις πρωτεΐνες, στο DNA και στα λιπίδια των κυττάρων. Η αυξημένη συγκέντρωση ελεύθερων ριζών προέρχεται από αυξημένη παραγωγή τους, π.χ. από εκτεταμένη έκθεση στον ήλιο, ή από την έλλειψη αντιοξειδωτικών μηχανισμών ενοχοποιείται στην παθοφυσιολογία πολλών ασθενειών και εμπλέκεται στο μηχανισμό γήρανσης του οργανισμού.