Ξερόλας
Η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για την σeξουαλική κακοποίηση που υπέστη – όπως ισχυρίζεται – από τον αντιπρόεδρο της ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, Αριστείδη Αδαμόπουλο, αρχικά μέσω συνέντευξ…
Μορφή χιονοστιβάδας λαμβάνουν οι αποκαλύψεις γυναικών από το χώρο του αθλητισμού που έπεσαν θύματα σeξουαλικής παρενόχλησης.
Η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για την σeξουαλική κακοποίηση που υπέστη – όπως ισχυρίζεται – από τον αντιπρόεδρο της ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, Αριστείδη Αδαμόπουλο, αρχικά μέσω συνέντευξης που είχε παραχωρήσει στο περιοδικό Marie Claire και στην δημοσιογράφο Εβίτα Τσιλοχρήστου και στη συνέχεια μιλώντας στην διαδικτυακή Ημερίδα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή- Μίλησε, Μην ανέχεσαι», έδωσε θάρρος και σε άλλες αθλήτριες να σπάσουν την σιωπή τους και να μιλήσουν ανοιχτά, δίνοντας το παράδειγμα σε όσες και όσους έχουν αντιμετωπίσει παρόμοια περιστατικά.
Η πρώην διεθνής πολίστρια Μάνια Μπίκοφ, είναι ένα απ’ αυτά τα πρόσωπα που βρήκαν το θάρρος να εκφραστούν δημόσια.
Στα 20 της χρόνια φεύγει από τα Χανιά και μετακομίζει στην Βουλιαγμένη με ένα όνειρο: να κυριαρχήσει στις πισίνες ως επαγγελματίας παίκτρια του πόλο. Η προσαρμογή της στο νότιο προάστιο της πρωτεύουσας διόλου εύκολη. Εγκαθίσταται σε ένα μικρό διαμέρισμα και ξεκινάει προπονήσεις, πρωί- βράδυ. Το 1991 κατακτά με την ομάδα της Βουλιαγμένης το πρωτάθλημα και παράλληλα μπαίνει στα ΤΕΦΑΑ.
«Κατά την διάρκεια μιας προετοιμασίας, ένοιωσα ενοχλήσεις στον ώμο» λέει στο protothema.gr η Μάνια Μπίκοφ. Και συνεχίζει: «Το ανέφερα στον προπονητή μου κι αυτός όπως συνήθως γίνεται, μου είπε να πάω στο γιατρό να το κοιτάξω.
Πήγαμε στον γιατρό της ομάδας, μαζί με μια συμπαίκτρια μου που οδηγούσε αυτοκίνητο. Δεν μου είχε ξανασυμβεί να επισκεφτώ ορθοπεδικό για τον ώμο μου, ήταν ουσιαστικά η πρώτη φορά. Πάμε λοιπόν στο ιατρείο του, έρχεται η σειρά μου, μπαίνω μέσα και το πρώτο πράγμα που μου λέει, είναι να βγάλω την μπλούζα μου. Την βγάζω και μένω με το μαγιό.
Τότε εκείνος μου λέει «να βγάλετε και το μαγιό». Ένιωσα άβολα, τα έχασα. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί έπρεπε να κατεβάσω το ολόσωμο μαγιό που φορούσα μέχρι τη μέση και να αφήσω εκτεθειμένο το στήθος μου στο βλέμμα του. Εγώ δεν ήξερα τότε αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να κατεβάσω το μαγιό μου, διότι δεν είχα ποτέ υποβληθεί σε παρόμοια εξέταση.
Πράγματι λοιπόν με εξέτασε, δεν με ακούμπησε, δεν έκανε κάτι άλλο, όμως αυτή η αίσθηση που έπρεπε να βρίσκομαι ημίγuμνη μπροστά του δεν με έκανε να νοιώθω καλά. Φεύγοντας με άλλες δυο συναθλήτριες που επίσης εξέτασε, τις ενημερώνω για όσα συνέβησαν. «Ρε παιδιά μου είπε να κατεβάσω το μαγιό» τους είπα. Τότε εκείνες μου απάντησαν: «Μην δίνεις και πολλή σημασία, έτσι κάνει αυτός» σα να είναι φυσιολογικό όλο αυτό που συμβαίνει και πως συμβαίνει και σε εκείνες».
Η αθλήτρια του πόλο αναγκάστηκε να επισκεφτεί για δεύτερη φορά τον ορθοπεδικό της ομάδας, προκειμένου να συνεχίσει την θεραπεία της με στόχο να επιστρέψει όσο πιο σύντομα στην προετοιμασία.
«Έπρεπε να πάω γιατί όπως μου είχε πει, θα μου έκανε κάποιες ενέσεις ενζύμων για να μπορώ να βγάζω την προπόνηση» λέει η αθλήτρια . Και συνεχίζει: «Δεύτερη φορά λοιπόν και μου λέει ξανά, «κατέβασε το μαγιό». Λέω μέσα μου, γιατί μου συμβαίνει ξανά αυτό και αμέσως τον ρωτάω. Τότε αυτός μου απαντάει: «Γιατί, ντρέπεσαι;» Αυτό το βλέμμα και την χροιά της φωνής του, που με δυο λέξεις σε ξεγuμνώνει, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ηχεί στα αυτιά μου, ξανά και ξανά και τώρα που το συζητάμε, είναι σα να το ακούω για πρώτη φορά.
Κατέβασα πάλι το μαγιό, μου έκανε τις ενέσεις, ξαναλέω, δεν είναι ότι με υπέβαλε σε αυτή την άβολη δοκιμασία για με ακουμπήσει ή κάτι άλλο, όμως ακόμα κι αυτό ήταν ανεπίτρεπτο. Εγώ στην ηλικία 20 ετών, όμως, δεν ήξερα τι είναι και τι δεν είναι ανεπίτρεπτο. Έλεγα γιατρός είναι, ξέρει. Βλέπει τόσους αθλητές, είναι τοπ σε αυτό που κάνει, Μάνια μάλλον εσύ δεν ξέρεις, αυτός ξέρει, έλεγα στον εαυτό μου».
Ωστόσο την τρίτη και την τέταρτη φορά που χρειάστηκε να τον επισκεφτεί για να ολοκληρώσει την θεραπεία, η Μάνια Μπίκοφ, πέρασε την πόρτα του ιατρείου του αποφασισμένη να μην ενδώσει στην επιθυμία του να ξεγuμνωθεί ξανά μπροστά του.
Θα πει η πρώην αθλήτρια του πόλο: «Πήγαινα και του έλεγα, γιατρέ είμαι μια χαρά και ίσα, ίσα κατέβαζα την τιράντα στο σημείο όπου έπρεπε να γίνει η ένεση. Του έδειχνα με τον τρόπο μου και τις κινήσεις του σώματος μου ότι δεν μου άρεσε αυτό που γινόταν τις άλλες φορές. Δεν είπα ποτέ τίποτα σε κανέναν, ούτε στον προπονητή μου, ούτε στο σωματείο. Κάθε φορά που πονούσα πήγαινα σε άλλους γιατρούς, μέχρι που αναγκάστηκα να χειρουργηθώ για να απαλλαγώ από τα προβλήματα που αντιμετώπιζα στον ώμο. Κανείς απ’ όλους τους άλλους γιατρούς που με εξέτασαν δεν μου είπαν να κατεβάσω το μαγιό μου για να δω τον ώμο σου»
Η Μάνια Μπίκοφ εξηγεί παρακάτω γιατί χρειάστηκε να περάσουν τριάντα περίπου χρόνια για να μιλήσει δημόσια για την εμπειρία της.
«Το κάνω τώρα και συμπαρίσταμαι στην Σοφία Μπεκατώρου που δέχεται έναν ανελέητο πόλεμο σχολίων στα σόσιαλ μίντια διότι όταν συνέβησαν αυτά, ούτε διαδίκτυο υπήρχε, ούτε Facebook, ούτε τίποτα. Για να μπορέσεις να υψώσεις ανάστημα και να στηρίξεις μια τέτοιου περιεχομένου καταγγελία έπρεπε να είσαι εκπαιδευμένος στο τι πρέπει και τι δεν πρέπει αλλά και να χεις πλάτες για να στηρίξουν όταν θα πέσουν πάνω σου να σε ξεσκίσουν.
Ποιο παιδί 20 χρονών σε έναν σύλλογο ή σε μια εθνική ομάδα θα ρίσκαρε για κάτι που είχε κοπιάσει για να τα βάλει με ένα θηρίο; Δεν θα μιλήσει κανείς, όπως και δεν μιλάνε και πάρα πολλοί άντρες επίσης. Γιατί η παρενόχληση δεν έχει να κάνει με το φύλο, έχει να κάνει ξεκάθαρα με την εξουσία που έχει κάποιος και πως μπορεί και σε χειραγωγεί εκμεταλλευόμενος την θέση του. Πραγματικά πιστεύω ότι υπάρχουν ελάχιστες γυναίκες που δεν έχουν να διηγηθούν μια ιστορία που λίγο ή πολύ τους έχει φέρει σε μια παρόμοια δύσκολη θέση. Και αντίστοιχα πολλοί άνδρες. Ο αθλητισμός είναι ένας υγιής πυρήνας της κοινωνίας μας και έτσι πρέπει να παραμείνει και δεν μπορεί ο εκάστοτε παράγοντας που έχει κάποια εξουσία να εκμεταλλεύεται την κάθε Σοφία η οποία θα μπει στο τρυπάκι να σκεφτεί ότι αν μιλήσει μπορεί να καταστραφεί η καριέρα της».
