Αληθινή ιστορία: «Είμαι χήρα και έχω κρυφή σχέση με τον πεθερό μου»

Μια αληθινή ερωτiκή εξομολόγηση με το παθιασμένο σeξ που θα σας ξεσηκώσει!

«Σκέφτομαι πολύ καιρό να πω και εγώ την ιστορία μου και δεν το τολμούσα γιατί ξέρω πως θα με κρίνετε εύκολα.

Εγώ μόνο ξέρω τί περνάω όμως και δεν με νοιάζει η γνώμη του κόσμου πια. Του κόσμου που υποσχέθηκε πως θα με στηρίξει θα με βοηθήσει και με το Θεός σχωρέστον εξαφανίστηκε. Και έμεινα μόνη αβοήθητη με 3 παιδιά στα 39 μου χρόνια.

Τον άντρα μου τον γνώρισα μέσω μιας κοινής φίλης. Ερωτευτήκαμε, αγαπηθήκαμε και μετά από 2 χρόνια σχέσης παντρευτήκαμε. Ευτυχισμένος γάμος, ήρεμος, με πολύ αγάπη και 3 υπέροχα παιδιά. Απο την αρχή μέναμε με τον πατέρα του άντρα μου που χήρεψε νέος και μεγάλωσε τον άντρα μου, μόνος του. Δυστυχώς έμελλε να χάσει και τον γιο του.

Ένα βράδυ είδα ένα πολύ άσχημο όνειρο, δεν μπορούσα να το εξηγήσω, πετάχτηκα και δεν κατάφερα να ξανακοιμηθώ. Το ίδιο πρωί ο άντρας μου πέθανε στο μαγαζί μας από ανακοπή, την ώρα που το άνοιγε. Ήταν 37 ετών. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το πρωινό που του είπα τρομαγμένη να μην το ανοίξει, να κάτσει εκεί μαζί μου. Ίσως τον έσωζα, ίσως δεν το πάθαινε, μήπως το έπαθε από το ρολό της πόρτας που σήκωσε μόνος του, μήπως το ένα μήπως το άλλο. Χιλιάδες μήπως από εκείνη τη μέρα και απάντηση καμία. Εκείνο το πρωινό άνοιξε τη πόρτα να πάει για δουλειά, με φίλησε όπως πάντα, με χαιρέτησε χαμογελαστός και έφυγε για πάντα.

Σα να σταμάτησε ο χρόνος δεν θυμάμαι πολλά εκείνο τον καιρό σαν να είχα πατήσει το pause. Όταν τελείωσα τα γραφειοκρατικά, τα θέματα των παιδιών και όλα, άρχισα να καταλαβαίνω την απώλεια. Έκλαψα πολύ, κρύφτηκα για να ξεσπάσω χωρίς να με βλέπουν τα παιδιά, το ένα το θήλαζα κιόλας τότε.

Μόνη μου παρηγοριά, ο πατέρας του άντρα μου, μας στάθηκε, μας φρόντισε. Ήρθαμε πολύ κοντά, η διαφορά ηλικίας δεν με ενόχλησε ούτε οτι ήταν πεθερός μου. Οι δυο μας μέσα στο σπίτι ένα χρόνο, μοιάζαμε με ζευγάρι και δεν αργήσαμε να γίνουμε. Το πρόβλημα είναι ότι δεν το ξέρει κανείς και δεν θέλω και να το μάθει. Είναι κλειστή κοινωνία εδώ και φοβάμαι πως μια τέτοια φήμη θα κάνει κακό στα παιδιά μου.

Αποφασίσαμε να φύγουμε και να μείνουμε στην Αθήνα και να κρυβόμαστε από τα παιδιά μέχρι να ενηλικιωθούν. Τί λέτε;»

Γιάννα

Πηγή: singleparent.gr

Για μένα ήσουν κάτι το συνταρακτικό. Μπήκες σαν φωτοβολίδα στην ζωή μου, εκεί που καθόμουν αμέριμνη και χάζευα τα αστέρια…
Δεν σε περίμενα. Περίμενα ότι κάτι συνταρακτικό θα συμβεί μέσα στο καλοκαίρι, και ένιωθα ότι όλο και πλησιάζεις στην ζωή μου, σαν να ήξερα ότι θα σε συναντήσω.

Σήμερα κλείνουμε δυο μήνες γνωριμίας. Δυο μήνες ανατροπών, έρωτα, πάθους, γέλιου, παρανομοίας και απόλυτης τρέλας.

Αλλά και δυο μήνες χαμού, απώλειας, πόνου, ατελείωτου πόνου, δακρύων. Δυο μήνες που μου έδωσαν ζωή, γιατί ήξερα ότι δεν ζούσα πριν σε γνωρίσω…

Και το ήξερες κι εσύ,μου το επισήμανες με το δήθεν αυστηρό σου υφάκι, το είδες στην ψυχή μου. Με έκανες όμως να ζω.

Δυο μήνες πριν τέτοια ώρα δεν ήξερα καν ότι υπήρχες.

Δεν υπήρχες στην ζωή μου καν… Και ήμουν τόσο αφελής και αθώα, μην γνωρίζοντας τι επιφυλάσσει το μέλλον για μένα εκεί έξω, μην ξέροντας τι μπορώ να ζήσω ακόμα.

Την πρώτη φορά που έριξα τα μάτια μου επάνω σου ήσουν συγκινητικός.

Τόσο μοναδικός, περίεργος με τον δικό σου μοναδικό τρόπο. Δεν είσαι ελκυστικός. Και μου πέφτεις και πολύ μεγάλος.

Δεν σε είδα ερωτiκά για τεράστιο χρονικό διάστημα, κι ας με πολιορκούσες τόσο, κι ας θυσίαζες τα πάντα για να βρεθείς στο πλάι μου έστω ένα λεπτό…

Εμφανίστηκες από το πουθενά, κι έγινες τα πάντα.

Κι εγώ σε αγάπησα ανεξήγητα πολύ, σαν να το έκανα από πάντα…

Δυο μήνες που με έφεραν μπροστά στην γuμνή αλήθεια με τον εαυτό μου. Που με άλλαξαν σε μέρη και με τρόπους που δεν ήξερα ότι αλλάζει ο άνθρωπος.

Αλλά όχι, ούτε η εμφάνιση, ούτε η ηλικία, ούτε τα τόσα άλλα εμπόδια παίξανε όλο σε αυτό που ζήσαμε εκείνες τις δεκαεννιά μέρες.

Που ερχόσουν δίπλα μου και έτρεμαν τα πόδια σου! Κοτζαμάν άντρας!

Έλαμπαν τα μάτια σου, φοβόσουν τι θα σου απαντήσω η ότι δεν θα σου απαντήσω καν! Ήσουν τόσο μαγικός…
Ήμουν όλος σου ο κόσμος, και ήσουν όλος ο δικός μου.

Σε μια παραλία άρχισαν όλα και σε μια παραλία τελείωσαν.

Κι όταν με άγγιξες για πρώτη φορά… Στα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού.

Είχες την ευκαιρία να με φιλήσεις εκείνη την στιγμή, μακριά από όλους και από όλα, αλλά εσύ επέλεξες να αγγίξεις το χέρι μου!! Τόσο διάνοια είσαι!

Έχασα την ανάσα μου, λιποθύμησα σχεδόν, παραδόθηκα μόνο επειδή αγγίζονταν τα δέρματα μας.. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Ούτε κι εσύ μπορούσες.

Δεν θέλω να ξέρω τι έγινε μετά. Αυτά που ακολούθησαν μοιάζουν τόσο ψεύτικα μπροστά στο τόσο αληθινό που ζήσαμε, και πονάνε τόσο πολύ, και τόσο μικρή σημασία έχουν, που δεν θέλω να τα ξέρω ότι έγιναν, κι ας έγιναν.

Κι ας τα έζησα. Κι ας πέθαινα κάθε λεπτό και λίγο ακόμα κάθε φορά που ένιωθα την φωνή σου διαφορετική.

Και τώρα φτάνει προς το τέλος του όλο αυτό, και κλαίω κάθε βράδυ! Εδώ και έναν μήνα… Αλλά δεν θα ξεχάσω των ματιών σου τις φωνές, που σ’ αγαπώ μου έλεγαν.

Σε μια παραλία ξεκίνησαν όλα, και σε μια παραλία τελείωσαν!

Σ’ αγαπώ, καληνύχτα!..

Το διαβάσαμε εδώ